Mittwoch, 21. März 2012



de früehlig isch endlich da mit allem drum und dra! 

ich scho es zitli sithär sit ich s'letscht mal öppis ufem blogg gschriebe han. 
tatsach isch, ich han irgendwie kei zit ..
plötzlich gaht alles so schnell, das mer nümm nahchunnt.


1. Jaa, mir gfallts immer no meeega guet in belgie, eigentlich immer besser! ich chan mir überhaupt nümm vorstelle, wie das am afang gsi isch, es isch so chomisch, das dass alles nonig mal es jahr sither isch!

2. jaa,  ich redä flüssend französisch und es macht unglaublich spass e neui sprach z'chönne und eifach alles verstah. ich hasse zwar min akzent, aber da liebed en alli. = P

3. mini familie isch nach wie voor suuuuuuper! ich han eifach es rise glück, und ich rüef mir das jede tag in erinnerig, ich weiss garnümm wies ohni sie isch..

4. Schuel lauft vo de note her meh oder weniger, eigentlich nöd schlecht, aber d'motivation guet z'si, laht meh und meh nah, wenn mer weiss, dases eigentlich für nüt isch. aber de stoff isch nach wie vor nöd würkli schwer, und d'lehrer sind alli [fascht] super und ich liebe s'schuelhus, es isch s'schönscht uf erde! und d'lüt sind all so fröhlich und mir lachet eso viel, vorallem jetzt vo de summer chunnt.
abgseh vo dem hät mir mini französich lehrerin vorgschlage, mini buechkritik uf dütsch z'schriebe, aber ich hans denn doch uf franzöisch gmacht, will's uf dütsch eifach z'komplziert gsi isch ; ) und denn hät sie gfunde, ich sölli das unbedingt uf mim blogg schriebe und dezue au no mini buechkritik poste. [siehe weiter unten]

5. ich spiele immer no fuessball, alli chnoche sind no heil, ich han aber d'position gwächslet und im sturm scho 3 goal gschosse, wodruf ich i de zitig gstande bin. abgseh devo das i minere mannschaft alli meitli lesbisch sind und mir immer eis drama und nie training händ, gfallts mer recht guet. : )

6. Mitem Klavierspilä gahts au ufwärts und ich spiele scho d'filmmusik vo "intouchable" [sehenswärte film] und bin regelrächt süchtig worde. 

7. D'täg wärdet länger und mer chan wieder de sunneuntergang beobachte und ich verbringe a denen schöne täg viel zit im garte oder bim tschogge oder bin mit fründinne unterwägs. 
und sehr wichtig; nach mini gasteltere, han ich jetzt also en akzent belge ; ) ich weiss nöd öb das würkli erfreund isch, aber ich gsehs jetzt meh positiv ; )

8. au wenns mir suuuper gaht und ich wünschti das jahr würd no lang nöd ende, will's erscht jetzt richtig guet isch, weiss ich, das mir nurno 3 mönet blibed. und ich weiss nöd wies wird si wenni wieder zruggchum, aber es isch mer momentan glich, will das ustuschjahr isch eini vo mine beschte entscheidige sit langem gsi! 







und da di versprochnigi Buechkritik: 


EVA KAVIAN, Premier Chagrin 

Le livre "premier chagrin" de Eva Kavian m'a beaucoup impressioné. Surtout parce qu'on ne pense pas que c'est une histoire si touchante quand on voit la couverture du livre. Une histoire sur le premier chagrin, la mort, des nouvelles relations et le fait de pouvoir pardonner. 

Sophie, une jeune fille qui habite seul avec sa mère, trouve un travail pour faire du baby-sitting. Mais après son premier rendez-vous elle voit que ce n'était pas du tout ça, qu'elle avait imaginé. A la place des enfants, elle retrouve une vieille dame qui a un cancer et qui l'a engagé pour aider à préparer ses petits-enfants à sa mort. Mais déjà bientôt Sophie voit qu'il y a quelquechose qu'elle ne sait pas encore. 
Quand elle découvre que les enfants ets les petits-enfants de "Mouche", la vieille dame, ne viennent plus chez elle à cause d'un accident qu'ils ne lui ont pas encore pardonné, elle comprend pourquoi elle l'a vraiment engagé. Et elle essaye tout pour réunir la famille avant la mort de "Mouche". 
En même temps que Sophie découvre une nouvelle façon de vivre, des nouvelles situations et des sentiments qu'elle n'avait jamais eu avant, elle se rapproche de nouveau de sa mère et commence à pardonner à son père qui est parti avec une autre femme. 

Le livre est écrit si naturellement qu'on comprend toujours les pensées de cette fille qui est en train de découvrir la vie. Et il montre bien que la mort n'est pas toujours une perte. 


und ja es isch e belgischi autorin und s'buech isch echt super findich. : )
und ja es tued mer leid, wenn ich mängisch viellicht echli e komischi satzschtellig im dütsche han..


oke das wärs wieder mal. 
à bientôt! 

Sonntag, 18. März 2012

"Pour être heureux tout le temps il faut qu'on change des choses de temps en temps!"